Protokół
SNMP
Protokół SNMP należy do rodziny protokołów do zarządzania różnymi urządzeniami takimi jak: Router, Switch, Jednostka Centralna oraz Centralą Telefoniczną za pomocą adresu IP. Do transmisji informacji wykorzystywany jest protokół UDP. Port 161 jest wykorzystywany do odbierania i wysyłania żądań a 162 wychwytuje sygnał trap od urządzeń.
Na strukturę zarządzania składają się cztery zasadnicze części:
- Stacja zarządzania - SMN (Station Management Network), którą jest najczęściej samodzielne urządzenie z oprogramowaniem menedżera systemu zarządzania siecią. SMN dysponuje bazą informacji pochodzących z różnych zarządzanych jednostek oraz aplikacjami analizującymi ruch, tworzącymi statystyki, korygującymi błędy itp.
- Agent zarządzania, w postaci programu instalowanego na jednostce zarządzanej - ruterze, przełączniku, zasilaczu UPS czy serwerze. Każdy agent musi używać protokołu SNMP UDP oraz IP. W systemach, gdzie część urządzeń nie używa SNMP funkcjonuje agent zastępczy - proxy, który przeprowadza konwersję komunikatów. Agent zastępczy może obsługiwać jedno lub wiele takich urządzeń, gdyż jest instalowany na jednostce wybranej przez administratora. Przez agenta zastępczego musi się również komunikować stacja zarządzania SNMPv2 lub v3 z urządzeniem używającym SNMPv1.
- Baza informacji MIB (Management Intormation Base), opisująca obiekty zaimplementowane w określonym węźle sieci (ruterze, przełączniku itp.), niezależna od protokołu SNMP. Zasoby sieci są reprezentowane przez obiekty. Każdy obiekt jest zmienną charakteryzującą jedną cechę zarządzania agenta. Zbiór tych zmiennych stanowi bazę MIB. Obiekt może na przykład reprezentować tablicę adresów gromadzonych w określonym węźle, a nie jej wiersz. Wszystkie definicje zmiennych muszą być zgodne z regułami języka formalnego ASN.1. Obiekt jest rozpoznawany po identyfikatorze 010 (Object IDentifier).
- Protokół zarządzania siecią - SNMP używany do przenoszenia informacji zarządzających między jednostkami SNMP. Wymiana informacji między menedżerem i agentem oraz między menedżerami ma formę komunikatu SNMP - ciągu pól zgodnego z ASN. 1. Protokół SNMP nie ma ustalonego pakietu. Na ruch SNMP składają się pakiety przenoszące ściśle zdefiniowane sekwencje SNMP umieszczane w polu Dane protokołu UDP który z kolei będzie przenoszony przez IP
Zalety i Wady SNPM
Zalety:
- Stosunkowo małe dodatkowe obciążenie sieci generowane przez sam protokół.
- Niewielka ilość poleceń własnych obniża koszty urządzeń go obsługujących.
- Niskie koszty wdrożenia do eksploatacji.
Wady:
- Brak zapewnienia bezpieczeństwa przesyłanym danym (SNMP w wersji pierwszej i drugiej).
- SNMPv1 – pierwsza wersja, która została opublikowana w 1988 roku. W tej wersji protokołu bezpieczeństwo oparte jest na tak zwanych communities, które są pewnego rodzaju nieszyfrowanymi hasłami umożliwiającymi zarządzanie urządzeniem.
- SNMPv2 – eksperymentalna wersja protokołu, określana także SNMPv2c, opisana w dokumencie
- SNMPv3 – wspierająca uwierzytelnianie oraz szyfrowaną komunikację