Teatr nowych brutalistów
Dominika Glinka
Nowy brutalizm (ang. In-yer-face theatre) – termin określający ekstremalny nurt w dramaturgii, jaki pojawił się w Wielkiej Brytanii w latach 90. XX wieku. Termin został ukuty przez brytyjskiego krytyka teatralnego Aleksa Sierza, który w 2001 r. wydał książkę pod tytułem In-yer-face theatre. Według Sierza „wielka trójka” nowego brutalizmu to Sarah Kane, Mark Ravenhill oraz Anthony Neilson.
Nowy brutalizm charakteryzuje się łamaniem na scenie wszelkich granic. Jego reprezentanci wychodzą z założenia, że na scenie można pokazać wszystko. Ukazują ponad to najciemniejsze strony ludzkiej natury. Głównym tematem dramatów jest przemoc, seks, patologia, perwersja, cierpienie i śmierć. Wyeksponowanie przemocy ma na celu zaszokować widzów. Bohaterowie sztuk nowego brutalizmu częściej niż w innych nurtach teatralnych używają wulgaryzmów oraz potocznego języka. Dość powszechne w tym nurcie jest stosunek płciowy odbywany na scenie, a także mordowanie i znęcanie się jednych postaci nad drugimi.
"Zszywanie" reż. Małgorzata Bogajewska
Wybrani przedstawiciele nurtu
Dramaty reprezentujące nowy brutalizm
- Oczyszczeni (Cleansed) – Sarah Kane
- Miłość Fedry (Phaedra's Love) – Sarah Kane
- Zbombardowani (Blasted) – Sarah Kane
- The Life of Stuff – Simon Donald
- In One Take – John Roman Baker
- Shopping and Fucking – Mark Ravenhill
Teatr nowych brutalistów
By Dominika Glinka
